Συχνές ερωτήσεις

Ο ασφαλιστής Νομικής Προστασίας πληρώνει για λογαριασμό των ασφαλισμένων της τα ακόλουθα έξοδα:

• Τις αμοιβές του Δικηγόρου, που έχει το δικαίωμα να επιλέξει ελεύθερα ο ασφαλισμένος για το χειρισμό της υπόθεσής του
• Τις αμοιβές των Δικαστικών Επιμελητών
• Τα δικαστικά έξοδα για τη διεξαγωγή της Δίκης
• Τις νόμιμες αποζημιώσεις Μαρτύρων και Πραγματογνωμόνων που έχουν κλητευθεί ή διοριστεί από το Δικαστήριο
• Τα έξοδα εκτελέσεως δικαστικών αποφάσεων (εκτός από τις δαπάνες εκείνες που από τη φύση τους δεν είναι δικαστικές)

To ασφαλιστικό ποσό που έχει οριστεί για κάθε πρόγραμμα, έχει υπολογισθεί με βάση το ύψος όλων των δικαστικών δαπανών που μπορεί να προκύψουν για κάθε ασφαλιστική περίπτωση.

Ασφαλιστικό ποσό είναι:
Το ανώτατο όριο ευθύνης της ασφαλιστικής εταιρείας για την κάλυψη των δικαστικών δαπανών που θα προκύψουν για κάθε γεγονός.

Ο ασφαλισμένος πέραν του ασφαλίστρου που θα χρειαστεί να καταβάλλει για την εξόφληση του συμβολαίου του, δε συμμετέχει σε καμία δικαστική δαπάνη.

Βάσει των όρων του ασφαλιστηρίου συμβολαίου ο πελάτης έχει το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής δικηγόρου.

Από τη στιγμή που είναι ασφαλισμένος αναγγέλλει μια ζημιά στην εταιρία κατά τη διάρκεια ισχύος του συμβολαίου του, τότε η εταιρία είναι υποχρεωμένη να φέρει εις πέρας την υπόθεση αυτή, ακόμα και αν ο πελάτης δεν ακυρώσει το ασφαλιστήριο συμβόλαιο του.

Αναγγελία ζημίας είναι η διαδικασία με την οποία ο ασφαλισμένος ενημερώνει την ασφαλιστική εταιρεία για το γεγονός το οποίο έχει λάβει χώρα και για το οποίο επιθυμεί την ασφαλιστική του κάλυψη.

ΜΗΝΥΣΗ (ΕΓΚΛΗΣΗ):

Με τη μήνυση καταγγέλλουμε μία εγκληματική πράξη, που έγινε σε βάρος μας (λ.χ. εξύβριση, απειλή, σωματική βλάβη κλπ.) ή και σε βάρος άλλων. Σκοπός της μήνυσης είναι να τιμωρηθεί ο δράστης μίας άδικης πράξης, σύμφωνα τον Ποινικό Κώδικα και όχι η οικονομική αποκατάσταση του θύματος.
Αυτός ο οποίος υποβάλλει την μήνυση ονομάζεται μηνυτής και αυτός κατά του οποίου στρέφεται μηνυόμενος.

ΑΓΩΓΗ:

Με την αγωγή, η οποία απευθύνεται στα πολιτικά – αστικά Δικαστήρια και όχι στα ποινικά, ζητείται η καταβολή αποζημίωσης. Οι αγωγές βέβαια δεν έχουν πάντα οικονομικό αντικείμενο, όπως λ.χ. η αγωγή με την οποία ζητείται η αναγνώριση κάποιου δικαιώματος, αλλά στοχεύουν πάντα στην ικανοποίηση ιδιωτικών-αστικών δικαιωμάτων.
Αυτός που ασκεί την αγωγή ονομάζεται ενάγων και αυτός κατά του οποίου στρέφεται ονομάζεται εναγόμενος.
Στην πράξη συνηθίζεται να ασκούνται παράλληλα, τόσο η αγωγή όσο και η μήνυση, λ.χ. σε περίπτωση συκοφαντικής δυσφήμησης, όπου το ποινικό Δικαστήριο αποφασίζει αν τελέστηκε το έγκλημα και ποια ποινή θα επιβληθεί, ενώ το αστικό καθορίζει το ύψος της τυχόν αποζημίωσης για ηθική βλάβη κλπ.